تادانه

ابوالقاسم اسماعيل‌پور
كسي كه يك زبان جهاني را بلد نباشد خودش را از يك امكان جهاني محروم كرده و يك چشم‌انداز وسيع را روي خودش مسدود كرده است. امروز، شعر يك امر جهاني است،‌ آنطور نيست كه كسي شب بخوابد و صبح شاعر از رختخواب بيرون بيايد. شعر عرق‌ريزان روح است. شاعر بايد يك زبان جهاني بلد باشد، جهان معاصر را بشناسد، دنياي اطراف خودش را كشف كند، غرب‌ و ‌شرق را تجربه كرده باشد و عميق‌ترين ريشه‌هاي بومي فرهنگ خود را بشناسد.
زير و بم فرهنگ چند‌ هزار ساله ايران را بلد باشد و در عين حال دنيا را هم بشناسد. در اين صورت، خود به خود زبان ويژه خودش را پيدا مي‌كند،

به نقل از اینجا
link
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment

<< Home