تادانه

نامه اي به داريوش آشوري

آقاي آشوري عزيز سلام
ديروز مثل هميشه وب گردي ( ولگردي ) مي كردم در كوچه ها كه نه، خيابان هاي عريض و طويل وبلاگستان. رسيدم به گفتگويي كه ايسنا با شما و چند نويسنده ديگر انجام داده است
شما گفته ايد شايد چون وبلاگ متعلق به نسل شما نبوده و از آغاز با آن خو نگرفته ايد نتوانستيد با اين مقوله ارتباط برقرار كنيد و رهايش كرديد

من از نسل جديد هستم. از ساختن اولين وبلاگم بيش از سه سال و اندي مي گذرد. اما هنوز با آن ارتباط برقرار نكرده ام و بيش از آن كه اين موضوع به سودم باشد به زيانم بوده است
گفته ايد وبلاگ نويسي نوعي بازي وقت تلف كن است. با شما موافقم. وقت تلف كن است و بدتر از آن اعتياد زاست. وقتي به آن آلوده شدي ديگر نمي تواني خداحافظي كني. قانون همه يا هيچ است انگار. يا بايد كاملا رهايش كني يا آن كه نه تمام وقت به آن مشغول باشي. بارها از نوشتن وبلاگ خسته شده و احساس كرده ام اين چه كاري است كه من مي كنم؟ چرا نمي روم به جاي اين مسخره بازي ها كتابي بخوانم؟ داستاني بنويسم؟ آني را كه نوشته ام ويرايش وبازخواني كنم؟ اصلا بروم كاري پول درآر انجام بدهم؟ ولي هميشه شكست خورده نهايي اين من بوده ام. بارها از اين محيط قهر كرده ام و باز برگشته ام. بارها جا عوض كرده ام و ... و بارها و بارها شكست خورده ام
گفته ايد اين شمار بي اندازه و اين همه وقت ... كاش اين شمار بي اندازه قابليت خوانده شدن داشتند و غوره نشده مويز نمي شدند. كاش اين همه منم منم نمي زدند. كاش... راست مي گوييد اين همه وقت صرف خواندن مي شود... آن هم خواندن در مونيتور كامپيوتر كه خود شكنجه چند جانبه است
با شما موافقم كه وبلاگ نويسي آدم را به شتاب زده نويسي و سرسري خواني عادت مي دهد و اين را نيز به تجربه آموخته ام. بارها وقتي به عنوان كسي كه در اين حوزه بسيار به چشم آمده است ( اي واي بر ما كه اعتياد باعث معروفيت مان مي شود ! ) مي گفتم هيچ مزاحمتي ندارد و نداشته و من جدا از پرداختن به اينترنت و وبلاگ و سايت و ... به نوشتنم مي رسم مي خوانم و ... هميشه حقيقت را پنهان مي كردم و چيزي مي گفتم كه آن سوي بد را پنهان كنم و حالا به شما مي گويم دلم براي خيلي چيزها تنگ شده است

و در پايان هم اين را اضافه كنم: بد نمي گويم به باد كه از اين باد هم خنكايي نصيبم شده و حالا اين مطلب را با كمك اين چهار انگشت و با فرزي يك تايپيست مي نويسم ( كه البته شايد بگوييد خب اين كار يك تايپيست است نه من نوعي ) در هرحال بودن با اينترنت خوبي هاي بسياري هم داشته است. صحبت من اين است كه كاش بشود از اين روزمرگي ها دور بشويم و دوستان من مثل من بتوانند ضمن استفاده درست از اين امكان، از عادت به وبلاگ نويسي دوري كنند. با ارادت و احترام يوسف عليخاني

link

youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com

0 Comments:

Post a Comment