تادانه

دختر مفرغ - شعری از علیرضا روشن
به ساینا علیخانی و میش ِ وحشی ِ چشمانش که اصالت و میراث است

http://bisheh.com/Uploaded/GroupImg/RealSize/425.jpg 
کندو نیستی
تا موم ِ نگاهت را عسل بگیرم
از شهد ِ زنبور ِ کوهستان ِ ترانه‌هایم

کندر نیز نه
تا معبد ِ شعرم را
از عنبر ِ تحدب ِ مشرقی ِ چشم‌های ِ تو خوشبو کنم

نه
تو مژگانت ایلات ِ صدهزار قبیله‌ی ِ وحشی‌ست

شب
از صحرای ِ گندمرنگ ِ بخت ِ تو
ای پری روی ترکمنی
هزار شیرین ِ شبدیز‌ سوار
نعلین‌هاشان از خزر
عنان ِ اسب‌هاشان در دست ِ باد
بر برهوت ِ من فرود آمدند

ایشان را تن پوش
پاییز ِ میلک بود

به دستی‌شان سُرمه و سرما
به دیگر دست
سرود ِ سرنوشت ِ تو
ارسال بر طوماری از غان و از افرا

بر من
با صوتی
که آرامش ِ آبشاری ِ ریزش ِ چای در فنجان بود
این گونه خواندند:

"دخترکی هست
تبار او از پاییز
نسبش سایه‌ی ِ درخت ِ تادانه

زادگاه وی
گردنه‌های ِ مه است

خانه‌‌اش
در بلور ِ قندیل

دخترک را چشم‌
مفرغ ِ صخره‌های ِ اساطیری‌ست
و بلندای ِ گردنش
دریاچه‌ی ِ دو قوی ِ بی قرار

چشم در چشم ِ به رنگ ِ برگ ِ خزانش
با آن مصری موی این گونه بگو:

طالعت آفتاب است
اما
در سرزمین تو
خورشید را شلاق می‌زنند

او را بگو:

لیلی ِ معرب ِ چشمت را دور باد
باردار ِ اشک‌ها و باران شدن
با این همه زنهار
ای شیرین باستانی
که بخت ِ لیلی
- در آن دیار که تو زادی -
ابن سلام است
و سهم ِ مجنون
کنده و زنجیر"

شیرین‌های ِ مغموم ِ اشک من
این بگفتند
و قطره قطره
بی سرمه‌ای که بر چشم کشیده باشند
به سرمای خاک فرو چکیدند
تا موطن ما
همچنان
گورستان اشک‌ها باشد

تهران
شب 14 اردی‌بهشت 86
علیرضا روشن

دانلود فایل صوتی این شعر ... اینجا

Labels:

youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com