تادانه

برون رفت از بن بست ادبی
 
خبرگزاری برنا: محمد حسینی، نویسنده رمان  «آبی‌تر از گناه» ادبیات امروز ایران را زمین سوخته‌ای می‌داند که نمی‌توان در آن بذری کاشتو بایددنبال راه‌هایی برای برون رفت از این بن‌بست ادبی بود.
به نظر می‌رسد دیگر نباید دربارۀ جایگاه ادبیات داستانی امروز ایران و مقایسۀ آن با سطح جهانی حرف زد بلکه باید پذیرفت که در یک بن‌بست ادبی گرفتار شده‌ایم و می‌توان به این موضوع پرداخت که حالا برای برون رفت از این بن‌بست ادبی چه باید کرد؟
برای بالاندگی فرهنگ فقط و فقط باید نویسنده در فضای آزاد بنویسد و از قید و بند خط و مرز رها شود. در شرایطی که بسیاری از آثار نوشته شده منتشر نمی‌شوند نمی‌توان درباره ‌ادبیات امروز حرف زد چه برسد به این که بخواهیم این ادبیات را با ادبیات روز جهان مقایسه کنید. اصلاً در چنین مقامی نیستیم! حتی زمینه برای این نوع مقایسه هم مهیا نیست.
نمی‌شود به بهانه این که ما شرقی هستیم، بیاییم و آن اندیشه‌های درونگرایانه نسل‌های گذشته را دامن بزنیم و ادعا کنیم که تو خلوت کار می‌کنیم و می‌نویسیم. بعد یك روز كارمان دیده می‌شود.
جنس ادبیاتی که امروز از آن حرف می‌زنیم با جنس ادبیات دورۀ حافظ و قرن هشتم و هفتم بسیار متفاوت است آنها فرهیخته بودند و می‌شد ادبیات کلاسیک را در خانقاه و گوشۀ عزلت آفرید و برای نسل‌های بعد به ارث گذاشت.
 اما داستان یک پدیدۀ عام است و توده مردم با آن سر و کار دارند اصلاً فلسفه خلق داستان این است که طبقۀ متوسط و پایین دست جامعه هم بتواند حرف بزنند،بنویسند و داستان بخوانند. اساساً وقتی نویسنده‌ای نتواند بنویسد و بخواند و اثرش دیده نشده گویا کاری صورت نگرفته است.
این که بگوییم: حالا می‌نویسیم بعد چاپ می‌شود و آیندگان می‌بینند توهم است آیندگان با کامیون از رویت رد می‌شوند.
ادبیات باید در زمان خودش عرضه شود، باز خوردش دیده شود تا نویسنده بتواند خودش را به روز کند و تنها در آن صورت می‌توان آثاری خلق کرد که شاید آیندگان هم نیم‌نگاهی به آن داشته باشند.

Labels:

link
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com