تادانه

حسودی به جاهد جهانشاهی
این چند سال کمتر به "درکه" رفته ام و اگر هم رفته ام به پای ساینا و دوستانش بوده اما قدیم ترها غیرممکن بود بعدازظهر پنجشنبه ای باشد که توی راه "جاهد جهانشاهی" را نبینم؛ خوش به حالش. باید حسودی چنین کسی را کرد. آدم مذهبی شاد می شود در روزهای اعیاد برود و مرد جنگی، خوشحال می شود در میدان جنگ باشد و مرد کوهی هم کوه را دوست دارد که بغلش باشد و سرش را آرام بگذارد روی سر سنگی و خاکی و برود.
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com