تادانه

فرانک اوکانر
غم‌انگيز‌ترين چيز در مورد داستان كوتاه اين‌است كه داستان كوتاه هنر تنهايي‌ست و نويسندگانش هم تنها هستند و اين در حالي ست كه تلاش مي‌كنند از دست مردمان له شده‌اي كه براي ما آفريده‌اند، خود را نجات دهند.

نوشتن داستان کوتاه مثل این است که بخواهی از پنجره خانه‌ای به داخل آن نگاه کنی. پرده‌ای پنجره را پوشانده و داخل خانه معلوم نیست. بعد یک‌دفعه باد ملایمی ‌می‌وزد و پرده کنار می‌رود. لحظه نوشتن دقیقا همان لحظه کنار رفتن پرده است.

نویسنده داستان کوتاه فقط فرصت دارد یک نگاه کوتاه و گذرا به حقیقت بیندازد و بعد هم باید داستانش را تمام کند. کار داستان کوتاه نشان دادن آن لحظه شهود است. لحظه‌ای که در دل مکان و زمان فشرده شده است.

Labels:

youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment