تادانه

نوشتن درباره نوشتن

یوسف انصاری: «عروس بید» یوسف علیخانی نمونه موفق داستان‌های روستایی است. اردیبهشت سال گذشته یادداشتی در روزنامه بهار نوشتم درباره مجموعه‌داستان «عروس بید» علیخانی و او به‌خاطر نگاه خرافه‌ستیز من به «عروس بید» ناراحت شد. در آن یادداشت كه ناقص منتشر شد من با اینكه پنج داستان مجموعه را پسندیده بودم اما نگاه علیخانی به خرافه را قبول نداشتم. ولی می‌خواهم برگردم به مجموعه‌داستان «عروس بید» و از این كار دوباره حرف بزنم. علیخانی را خیلی‌ها با چوب روستایی‌نویسی زدند. باور من چیز دیگری است. علیخانی در عروس بید نویسنده قابلی است. فارسی‌ای كه علیخانی با آن داستان می‌نویسد، نثر قابل تأملی است؛ می‌شود از نثر او بسیار آموخت. داستان‌پردازی علیخانی در این اثر یك سروگردن از اغلب نویسنده‌ها بالاتر است. علیخانی مكان داستان‌هایش را روستا فرض می‌كند و سعی دارد روابط این آدم‌ها را كه بهتر می‌شناسد، بررسی كند. این نوع رویكرد به ادبیات چه اشكالی دارد؟ آیا كسی فاكنر را به‌خاطر بررسی روابط آدم‌های روستایی آن‌ور مرزها، سرزنش می‌كند؟ جواب مشخص است. ما نیز فاكنر را به‌خاطر همین داستان‌هایش ستایش می‌كنیم، ولی امثال علیخانی را تنها به‌خاطر اینكه نوع دغدغه ما با او متفاوت است، كنار می‌گذاریم. ماندگاری آثاری مثل «عروس بید» بی‌شك بیش از آثاری خواهد بود كه نویسنده‌اش مكان داستان خود را شهر قرار داده ولی از دغدغه انسان شهری، كه بی‌شك مساله‌دارتر از انسان روستایی است، در آن خبری نیست ... روزنامه فرهیختگان

link

youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com

0 Comments:

Post a Comment