تادانه

خیال خام نویسنده‌شدن
روزنامه ایران: عملكرد كارگاه‌های داستان نویسی و میزان توانایی آنها در پرورش نویسندگان حرفه‌ای یكی از بحث‌هایی است كه این روزها منتقدان ادبی و داستان نویسی را به خود مشغول كرده است. برخی از این كارشناسان وجود كلاس‌های داستان نویسی را فرصت خوبی برای علاقمندان به فعالیت در این شاخه از ادبیات می‌دانند و كاركردهای آن را در تربیت نویسنده خوب، بسیار مثبت ارزیابی می‌كنند. این در حالیست كه برخی دیگر با امكان پرورش نویسندگان حرفه‌ای در كارگاه‌های داستان نویسی چندان موافق نیستند.

از نظر بسیاری از كارشناسان، فراگیری داستان نویسی هم مانند فراگیری سایر كارها متشكل از دو بخش است؛ اول وجه اكتسابی و دوم وجه ذاتی یا استعداد درونی و ذاتی خود شخص. یوسف علیخانی برنده جایزه ادبی جلال آل‌احمد و نویسنده‌ای كه خود از جمله برپاكنندگان این كلاس‌هاست، می‌گوید: من منكر بخش ذاتی و یا به عبارتی الهامی این هنر ادبی نیستم ولی معتقدم كه آموختن یا همان وجه اكتسابی نقش پررنگ تری را به نسبت بخش غریزی در تربیت یك نویسنده خوب ایفا می‌كند.

علیخانی در این باره می‌گوید: وقتی من به عنوان نوآموز به این كلاس‌ها می‌روم بزرگترین هدفم مقابله با ترس از نوشتن است. بنابراین نوآموز بیش از هر چیز به این نیاز دارد كه با كمك استاد راه و روش مبارزه با این ترس را بیاموزد.

او این تصور را كه تنها با شركت در این كلاس‌ها نویسنده خواهیم شد، خیال خامی می‌داند و می‌گوید: در یك كلاس 30 نفره تا جلسه آخر هم نمی‌توان فهمید كه كدام یك نویسنده خوبی خواهند شد. در بین شاگردان و اطرافیانم بسیاری را می‌شناسم كه هـــمــواره آرزوی نویسندگی را در سر داشته‌اند ولی تعداد معدودی از آنها موفق شدند چراكه جرأت قلم به دست گرفتن و نوشتن را پیدا نكردند.
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment