«خوزستان در نام‌واژه‌هاي آن» نوشته عبدالرحمان عمادی در 452 صفحه از سوی نشر «آموت» منتشر شد.

نويسنده در اين كتاب ضمن ريشه‌شناسي برخي واژه‌هاي كهن، شناسنامه فرهنگي خوزستان را در پيوند با نام‌واژه‌هاي ايراني بررسي كرده است.

به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) «خوزستان در نام‌واژه‌هاي آن» دربرگيرنده 11 مقاله درباره ساختار و بن‌مايه‌هاي معنايي تعداد بسياري از واژه‌هاي كهن ايراني از دوران باستان است.

عمادي در مقدمه كتاب كه آن را «پيشيادكرد» نام گذاشته، ‌آورده: «نامواژه‌ها اگر خوب شناخته شوند، گزارشگر سرگذشت خويش‌اند. آن سال‌ها، زماني بود كه بلندگوها و مهره‌هاي نيروهاي بيگانه فرمانروا، كم‌كم زمزمه‌هاي صدامي‌وار خود مبني بر عربي بودن خوزستان و خليج فارس و چند جزيره آن جا را در گوشه و كنار بلندتر و بي‌پرواتر كرده بودند. اگر خواننده، خواهنده اين رشته از پژوهش باشد، گزارش‌ها را از زبان نامواژه‌هاي شوش، شوشتر، اهواز، خوز، هوز، خواهد شنيد كه آن خاموشان سخندان گر چه نقش دفتر روزگارند، اما زبان رسا و جاندار و پربار و گويايي دارند..»

در بخش آغازين كتاب با نام «يادداشتي از نويسنده كتاب ديار شهرياران» نيز آمده: «ريشه‌شناسي لغات و اعلام جغرافيايي سرزمين خوزستان، بدون مطالعات تطبيقي واژه‌شناسي ساير نقاط ايران زمين و بدون آگاهي از روايات و افسانه‌ها و اساطير اقوام هند و ايراني و ساكنان دشت خوزستان و جلگه بين‌النهرين از قديم‌ترين زمان‌ها، و بدون توجه به آنچه بر اين اقوام كهن گذشته و منشا اعتقادات و روش‌هاي زندگي و حركت و فعاليت و بيم و اميد آنها بوده است، ممكن نيست.»

«يادداشتي از نويسنده كتاب ديار شهرياران»، «خوزستان در نام‌واژه‌هاي آن»، «شوش، شوشتر=تستريا(تشتر)»، «اهواز-خوز- هوز» و «يادآوري»، از بخش‌هاي مختلف اين كتاب اند.

«سرودي فارسي از ابونواس اهوازي» و «بدو و خليج فارس و جزيره‌هايش» از مطالب پاياني اين كتاب به شمار مي‌آيند.

صفحه 349 تا 411 كتاب «خوزستان(در نام‌واژه‌هاي آن)» نيز به عكس‌هايي از ظروف سفالين و نقش برجسته‌هاي متعلق به هزاره‌هاي قبل از ميلاد اختصاص دارد.

در فصل «اهواز، خوز و هوز» اين كتاب، به بررسي معناهاي مختلف لغت اهواز و ريشه‌هاي آن در زبان‌هاي متفاوت ايران باستان پرداخته شده.

«معناي بنيادين اهواز و خوزستان»، «اهواز و خوز، هر دو يك لغت ايراني است»، «اهواز در كتب قدما»، «اوج و خوج نام پهلوي خوز و هوز و خوشاك»، «هوج و هوژ هم به معناي خوش، ‌خوز و هوز است»، «‌پيوند خوز و هوز با شكر و نيشكر» و.. از مطالب مختلف اين بخش كتابند.

«پيوند رام» نيز فصلي خواندني از اين اثر تحقيقي است و به مقالات «نام رام در واژه‌ها و بر سر جاها»، «عيد رام و عيد باد» و چند مطلب ديگر اختصاص دارد.

به گفته عمادي «رام» به معناي خدا و ايزد در زبان‌هاي قديمي فارسي است.

شعري از «ابونواس» و تفسيري بر آن و نيز شعري از مولف با نام «بدو و جزاير سه‌گانه جنوب» نيز در دو بخش پاياني كتاب به چاپ رسيده كه در آن تفاوت‌هاي اقوام «بدو» و «عرب» بيان شده است.

عبدالرحمن عمادي، حقوقدان، متولد بهمن 1304 خورشيدي در روستالي «اي ني» اشكور در خانواده‌اي از طايفه سادات ديلماني، از نوادگان مشاهير ديلمي به دنيا آمد.

عمادي پس از تحصيل در مكتب‌خانه روستا، روانه رودسر، ‌رشت و قزوين شد و تحصيلات متوسطه را در اين شهرها گذراند. وي در زمان حكومت مصدق(1331) موفق به دريافت ليسانس قضايي از دانشگاه تهران شد.

عمادي همزمان با وكالت؛ به پژوهش در مباحث ايرانشناسي روي آورد كه بخشي از مقالاتش طي نيم قرن گذشته در مجلات معتبر منتشر شده اند.

«خوزستان در نام‌واژه‌هاي آن» نوشته عبدالرحمان عمادي در 452 صفحه‌، قيمت 9000 تومان و به شمارگان 1100 نسخه از سوي نشر «آموت» منتشر شد.