بچه گنبد است و ترکمن. متولد 20 فروردین 1357. جا افتاده و متین وارد بازی می شود و علامت دادن ها به همراهش (رضا نائینی) پیش از سرویس زدن و شوخی هایش با تماشاچیان ترکمن، او را چهره ای می ساخت دوست داشتنی. وقی هم که توپ را در زمین حریف می نشاند، زمین یکصدا، صدا می شد: «رئوفی ... رئوفی...»
پسر ده ماه اش «آرکان» گاهی در آغوش همسر رحمان است و گاه دست به دست می چرخد و گاه در میان ماسه های ساحل بازی می کند که شاید آغازی است برای ادامه راه پدر در آینده. همسر رحمان کنار زمین گاهی سراسر شوق می شود و گاه در نیمکت خیره می ماند به دستان حریفان تیم، اما خوشحال است که تکیه گاه محکمی است برای شوهر و مشوق همراهش.
رحمان رئوفی از نوجوانی، توپ زده و در تیم های مختلف حضور داشته است. نیمی از سال را والیبال ساحلی بازی می کند و نیمه دوم سال را به سالن می رود تا والیبالی از گونه دیگر را دنبال کند. با رضا نائینی (همبازی اش) از نوجوانی دوست بوده اما چند سالی است که این دو (رحمان رئوفی و رضا نائینی) زوج خوش برو بالای والیبال ساحلی شده اند.
این دو بازیکن سرشناس والیبال ساحلی این بار لباس «نشر کتاب پارسه» را به تن کرده و وارد زمین بازی شدند و قهرمانی کشور را به خود اختصاص دادند.
حضور خیره کننده والیبالیست های ترکمن در تیم های مختلف شرکت کننده در سومین جشنواره والیبال ساحلی جام قهرمانی کشور خلیج فارس در مجتمع ورزشی – اقامتی آهوان چابکسر (متعلق به بانک تجارت)، دلیل خوبی می شود برای هم صحبت شدن با او:

• ترکمن ها اصالتا گرایش زیادی به والیبال و به خصوص اسبدوانی دارند. بازیکنان ترکمن حاضر در این مسابقه از کودکی والیبال بازی کرده اند. خود من از 9 سالگی والیبال بازی می کنم. دو تا چوب می بستیم و با بچه های کوچک بازی می کردیم و در هر کوچه ای هم بازی انجام می ش؛ با این توپ های پلاستیکی. بعد هر بچه ای هم که می بیند دارند بازی می کنند، خود به خود می آید طرف والیبال. این بازی ها در جلد و خون شان رفته است. ما در عروسی های مان هم والیبال می گذاری. الان عروسی که می شود، داماد جایزه ای می گذارد ، چهار تا تیم دعوت می شود که مسابقه بگذارند. والیبال در خون ترکمن هاست و عاشق والیبال اند. الان در همین جام هم سه تا از بازیکنان چهار تیم نهایی، ترکمن هستند.
** در خانواده تان کس دیگری هم قبل از شما والیبال را در سطح حرفه ای دنبال می کرد.
• برادر بزرگترم بازی می کرد. برادرم وقتی می رفت بازی، می رفتم نگاه می کردم. اتفاقا برادرم بازیکن خوبی هم بود. از من هم بهتر بازی می کرد ولی چون برادر بزرگ بود مجبور شد برای زندگی و کمک به خانواده ، از والیبال بکشد کنار. سبب شد من بروم دنبال والیبال. خواهرهایم هم خیلی به والیبال علاقمندند. خیلی تشویق ام می کردند. در مدرسه شان بازی می کردند. من یادم هست اولین بار رفته بودم سالن بازی کنم، گرمکن ورزشی نداشتم. خواهر بزرگم واسه من یک گرمکن خرید که کمبودی نداشته باشم. پدرم هم والیبال بازی کرده و همیشه حمایتم می کند و بازی ها را دنبال می کند.
** رحمان! چند دوره است که به مسابقات می آیی؟
• من از سال 80 مداوم دارم شرکت می کنم. هشت ساله که حضور دارم. در اولین دوره هفتم شدیم در بازی های آسیایی در کیش. بعد همان سال در مسابقات داخلی، اول شدیم. در بازی های داخلی همیشه جزء سه تا بودیم. در بازی های آسیایی دو بار دوم شدیم که یکی اش همین امسال (88) در اندونزی بود؛ یک سال هم 84 در تایلند. یک سومی هم که در اندونزی بود سال 80. یک تورنمتی هم بود در صربستان. یک بار اول شدیم و یک بار هم دوم.
** همبازی ات همیشه رضا نائینی است؟
• من دو تا همبازی داشتم. یکی آقای «ابراهیم سنسبیلی» بود که در واقع با آقای سبیلی به والیبال ساحلی آمدم.
** همین آقایی که در تیم حریف شما امروز بازی داشت و همبازی اش «عظیم جزیده» بود و دوم شدند؟
• بله. اول با آقای سنسبیلی بودم که الان پنج سال است با آقای نائینی همبازی شده ام.
** آقای نائینی را از کجا می شناختی؟
• از سال 72 در اردوی جوانان با هم بودیم و از آن موقع با هم دوست شدیم و همیشه هم با هم در ارتباط بودیم و از نظر عاطفی هم یک نزدیکی خاصی به هم پیدا کردیم.
** آقای رئوفی! والیبال شغل ات هست یا علاقه ات؟
• شغل ام. من کار اصلی ام والیبال هست؛ هم ساحلی و هم سالنی. قرارداد می بندیم و برای باشگاهی بازی می کنیم.
** یعنی بُرد و باخت در قراردادتان نقشی ندارد؟
• نه. اگر ببریم پاداشی هم می دهند.
** درس هم خواندی؟
• خواندم اما تا آخر ادامه ندادم. دیپلم هم نتوانستم بگیرم اما آنقدر دوست دارم بخوانم تا بروم بالاتر. الان چون مغزمان را دادیم به والیبال، دیگر وقت نمی کنیم. سخته بخوانیم. حالا تعریف هم نباشه، دوران ابتدایی و راهنمایی، شاگرد ممتاز بودم. رفتم والیبال، یواش یواش از درس سرد شدم.
** اولین قراردادت را به خاطر داری؟
• اولین بار 73 بود، با باشگاه نئوپان گنبد. به طور رسمی قرارداد بستم. قرارداد من 5 هزار تومان بود. سالنی بود. 5 هزار تومان را با خوشحالی بردم به مادرم دادم.
** رحمان جان! والیبال ساحلی چه فرقی دارد با والیبال سالنی؟
• سالنی، بازی کلاسیک است که 12 بازیکن دارد و عین زنجیر این بازیکنان به هم وصل اند. والیبال ساحلی هم یک بازی مفرح هست با 2 بازیکن. جذابیت والیبال ساحلی آنقدر هست که بعد از ژیمناستیک و دومیدانی، مفرح ترین ورزش هست. در کشورهای خارجی تماشاچیان از 6 صبح می آیند و استادیوم ها پرِ پر می شوند.
** در این دوره دیدم با تیمی مسابقه می دادید که بومی اینجا بود و تماشاچیان تیم حریف را تشویق می کردند. این موضوع چه تاثیری می گذارد روی بازی تان؟
• ما همین امسال (88) در اندونزی رفتیم فینال با تیم میزبان. اندونزی هم قهرمان آسیاست. 5 هزار تماشاچی داشتند که آن ها را تشویق می کردند. بازی خوبی انجام دادم اما متاسفانه 1-2 باختیم. در صورتی که این بازی را باید 2-0 می بردیم. تماشاچی ها وقتی تشویق می کنند، احساس من این است که انگار خود من را تشویق می کنند. ما بچه های ترکمن همیشه تماشاچی داریم. در شهر خودمان سالن همیشه پر است و هیچ وقت احساس ضعف نمی کنیم برای تماشاچی. شما در اجتماع ترکمن ها اگر دقت کنید، در صف نانوایی هم باشید صحبت از والیبال می شود.
** زمان مشخصی برای تمرین داری؟
• یک بازیکن که می خواهد بازی کند، اگر می خواهد در رشته اش موفق باشد باید تمرین مداوم داشته باشد. عمر ورزشی یک ورزشکار بین 15 تا 20 سال است. کل سال را باید در حال تمرین کردن باشد. یک بازیکن امسال داشتیم از بلغارستان که 20 سال است بازی می کند. می گفت بیشترین وقتی که من در این سال ها استراحت کردم، 5 روز بوده است.
** خود رحمان رئوفی، روزانه به چه ترتیب تمرین می کند؟
• من صبح و بعدازظهر تمرین می کنم. بعضی روزها هم یک وعده استراحت می دهم به بدنم.
**اهل کتاب خواندن هم هستی؟
• بله می خوانم. بیشتر کتاب های روان پزشکی می خوانم.
** مثلا چه کتاب هایی؟
• کم می خوانم. مثلا کتاب موفقیت درون. آخرین کتابی که خواندم این بود «غیرممکن را ممکن می شود کرد».
** قبلا اسم «نشر کتاب پارسه» را شنیده بودی؟
• نه. ولی خب برام جالب بود که وقتی توپ را توی زمین حریف می خواباندیم، به شمالی داد می زدند کتاب «نشر کتاب پارسه» خواندن دارد.

رضا نائینی و رحمان رئوفی

عکس ها اختصاصی تادانه