تادانه

طنزنوشته «حامد حبیبی» درباره آموت
الف.
روزگاری عزیزی به من گفت فلانی! نرو سمت نشر، بذار نشر بیاد سمت تو. ولی من جوانی بودم چهل و سه ساله و کله ام پر از باد بود چون از جایی آمده بودم که باد زیاد می آمد و تازه کتاب چهاردهم ام را درباره ی زادگاهم نوشته بودم و روستای من تازه داشت وارد ادبیات داستانی قرن بیست و یکم می شد. جوری که آن عزیز نشنود گفتم زرشک!‌ گفت نکن این کارو. غرق می شی ها! جوری که نشنود گفتم سیکتیر! گفت: تو الان قطب مهاجرت روستا به شهری. بشی ناشر همه از شهر فرار می کنن می رن روستا. نکن. دیدم سمعک به گوش دارد بلند گفتم:‌ ریدی،‌ بو می دی! سمعک را از گوشش در آورد دیدم رویش نوشته:‌سمعک صرفا تزئینی است.

ب.
عزیزی از کتابهای انتشارات ما دیدن می کرد. وقتی سیاهه ی کتاب های ما را دید دهانش باز ماند،‌ بعد از آن هرچه دوا درمان کرد فایده نداشت تا یک معجون هندی به حلقش ریختیم و دهانش بسته شد. بعد از آن دهانش بسته ماند تا یک روز اشتباهی به جای زین دوچرخه نشست روی پونز و دهانش باز شد. بعله!‌ بد صنعتیست صنعت نشر در سرزمین شیخ ابودلقک کمانچه کش فوری!

ج.
عزیزی آمد کتاب های ما را متر کند از کت و کول افتاد. برگشت سمت ام و یک چشم اشک،‌ یک چشم خون و تحسین گفت:‌ عامه پسند چاپ می کنی؟ اومدم با سیبیل بزنم تو صورتش که گفتم اول گفتمان بعد تنبیه. گفتم:‌ عامه یعنی مردم، پسند هم یعنی خاطرخواه. یعنی مردم خاطرخواهشن مثل قیصر که خاطرخواه اعظم شده بود. گفـت: ولی عامه از عوام میاد و عوام لزوما به معنای مردم نیست و... با سیبیل زدم تو صورتش.

د.
حالا به خودم می گم کاش ناشر نشده بودم همون داستان می نوشتم و روستام رو به مردم دنیا معرفی می کردم شاید یک روز در مصلای روستای من هم نمایشگاه کتاب تهران افتتاح می شد. ببخشید دیگه نمی تونم بنویسم نویسنده ی یکی از کتابهای نشرم اومده دم در. کتاب کلید اسرار زندگی. طفلک درسته کلید اسرار زندگی تو مشتشه ولی در اینجا رو که نمی تونه باز کنه. تق تق تق ( صدای پا)‌ ای وای!‌ کلید خودم کو؟ ممد!‌ درو چه جوری باز کنم؟ نمی دونی؟ ببین ممد!‌ تو ناسلامتی نویسنده ی کتاب کلید اسرار زندگی هستی اونوقت نمی دونی در بسته رو چه جوری می شه باز کرد؟ فقط دعا کن در باز نشه. که بیام بیرون با سیبیلهام همچین می زنمت که قفل و کلیدت یکی بشه...

به نقل از ورطه
در پاسخ به این یادداشت

Labels:

link
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment

<< Home