تادانه

ادغام شیوه های نویسندگی | باغ اناری

رسول آبادیان: محمد شریفی از آن جمله نویسندگانی است که با انتشار نخستین مجموعه داستانش توانست توجه مخاطبان جدی ادبیات داستانی را به سوی خود جل کند. این نویسنده که می توان از او به عنون یکی از چهر های مطرح دهه 60 نام برد، به دلیل استفاده بجا از قابلیت های بومی در ساختار داستان های مدرن،توانست نام خود را به عنوان یک نویسنده جستجوگر به ثبت برساند؛ نویسنده ای که نوعی گویش منحصر به فرد از یک اقلیم فراموش شده را بازتولید و عرضه کرد.
شریفی در داستان های مجوعه «باغ اناری» کوشیده است از ذات خرده فرهنگ های بومی برای رسیدن به جهانی مدرن بهره ببرد؛ به این معنا که شخصیت های او در همه داستان ها به نوعی جهانی می اندیشند و بومی زندگی می کنند. محمد شریفی شاید نخستین نویسنده ای باشد که از ساختار زبان بومی به شکل طنزآمیز استفاده نکرده و شیوه نوشتن او کلیشه ای از آب درنیامده است. کاری که شریفی در داستان هایش کرده، نوعی بدعت گذاری نیکو در نوع برخورد با عنصر زبان است؛ زبانی که در عین مهجور بودن بسیار شفاف و دست یافتنی است ... ادامه

link

youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com

0 Comments:

Post a Comment