تادانه

باورهای مردم لرستان | محمد اسدیان
در افسانه ها و متل های لری کسی که درختی می کارد، جانش با جان درخت یگانه می شود. از این رو درخت اگر شاداب باشد، جان کارنده اش نیز خرم است و اگر پژمرده شود، روان کارنده هم نژند خواهد بود. چنین است در این افسانه ها که دو یار و یا دو برادر همسفر، هنگام جدایی بر سر یک دو راهی، هر یک درختی می کارند و پیمان می بندند که گاه گاهی درخت ها را دریابند و در آن ها بازنگرند تا از حال یکدیگر آگاه شوند و در صورت لزوم به یاری هم بشتابند. پیران قوم ناله دلخراش سروی تناور را به یاد دارند که شب هنگام دژاندیشانی آن را بریدند و بامدادان بر پای درخت، خون بسیاری بر خاک ریخته بود! گاه بوده است که بر آن سرو، دیرگاه، شب، کسی به نغمه داوودی می خوانده و دل از شب بیداران می ربوده است! (1) در گویش لری به درخت سرو، «سول» (sol) شاید همان soul در زبان انگلیسی باشد که به معنی روح و جان است.
بسیاری از اعتقادات و باورهای مردم لرستان کهن مایه و رازگونه است و از اساطیر هزاران سال پیش ریشه می گیرد ... ادامه

Labels:

link
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment

<< Home