تادانه

قصه‌گويي به نام «عطار نیشابوری»
يوسف عليخاني معتقد است: عطار نيشابوري قصه‌گويي است كه دنياي اختصاصي خودش را دارد و كسي نتوانسته در ادبيات معاصر به آن قدرت برسد كه مانند عطار، دنياي اختصاصي خودش را در قصه‌گويي داشته باشد.

اين نويسنده در آستانه‌ي روز بزرگداشت عطار در 25 فروردين‌ماه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: اگر عطار نيشابوري امروز زنده بود، جزو برترين نويسندگان معاصر ايران بود كه دنياي قصه‌گويي خاص خودش را داشت.

او كه «تذكرة‌الاوليا»ي عطار را براي نوجوانان بازنويسي مي‌كند، تصريح كرد: قصه‌گويي براي عطار ارزشمند است و او به عنوان يك نويسنده‌ي خاص، دنياي اختصاصي خودش را دارد؛ از همين‌روست كه عطار سال‌ها از زمان خودش جلوتر بوده است و با اين‌كه در آن دوره‌ي تاريخي قصه مي‌گفته، آثارش تشخص خاصي دارد.

وي متذكر شد: همه‌ي كارها و آثار منظوم و منثور عطار رشته‌اي دارد كه آن‌ها را به هم پيوند مي‌دهد و در واقع، نخ تسبيح آثار عطار، قصه‌گويي است.

عليخاني همچنين گفت: عطار در «تذكرةالاوليا» هرچند زندگي بزرگان را بيان مي‌كند؛ اما در روايتش از قصه استفاده مي‌كند و همين به اثرش تشخص مي‌دهد. همچنين در «منطق‌الطير» از زبان پرندگان، قصه‌اش را پيش مي‌برد و در كتاب «الهي‌نامه» و «مصيبت‌نامه» مي‌بينيم يك‌سره در حال قصه‌گويي است.

نويسنده‌ي «اژدهاكشان» به افسانه‌ي شكل‌گرفته درباره‌ي چگونگي تحول عطار اشاره كرد و آن صوفي كه با سر بر زمين ‌گذاشتن و مردن، عطار را شديدا تحت تأثير قرار مي‌دهد و گفت: اين افسانه به تأثير‌پذيري عطار از صوفيان اشاره دارد كه زندگي‌اش را وقف نوشتن كرامات صوفيان مي‌كند؛ چه در شعر‌هايش و چه در «تذكرة‌الاوليا» به روايت آن‌ها نشسته است و متأثر از صوفيان، نگاه‌هاي او شكل مي‌گيرد، كه از آن جمله نگاه به زن است كه با توجه به آموزه‌هاي امروزي، آن نگاه ديگر معقول نيست. با اين حال، اين چيزي از ارزش‌هاي هنري آثار عطار نمي‌كاهد.

عليخاني يادآور شد: در زماني كه خيلي‌ها با كلمه سعي مي‌كردند هماوردي كنند و خودشان را مسلط نشان دهند و به سمت مغلق‌نويسي مي‌رفتند، مي‌بينيم عطار در نظم و نثرش با زباني ساده سخن مي‌گويد و در شمار معدود‌ نويسندگاني است كه اغلب آثارش به زبان فارسي است؛ در حالي‌كه خيلي از آدم‌هاي هم‌روزگار او براي زنده‌ ماندن به زبان غيرفارسي مي‌نوشتند. در واقع، فارسي‌نويسي و قصه‌گويي، شخصيتي از عطار به دست مي‌دهد كه او را از ديگر بزرگان ادبيات ايران متمايز مي‌كند.

اين نويسنده از بيان عطار در قصه به‌عنوان بياني غيرمستقيم ياد كرد و افزود: او مستقيما به موعظه‌ي مخاطب نمي‌پردازد؛ بلكه با بيان غيرمستقيم و با به تصوير ‌كشيدن، مخاطب را در جريان امور قرار مي‌دهد.

Labels:

youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment