تادانه

Falkner
- نظرتان راجع به نقش منتقدان چيست؟

فاكنر: هنرمند وقت ندارد به حرفهاي منتقد گوش دهد. نقد را آن‌هايي مي‌خوانند كه مي‌خواهند نويسنده شوند. اما نويسنده‌ها وقت خواندن نقد ندارند. منتقد هم مي‌خواهد بگويد "اين يادگار من است." آنچه كه او مي‌نويسد راه را به هنرمند نشان نمي دهد. هنرمند يك سر و گردن بالاتر از منتقد هست زيرا چيزي مي‌نويسد كه منتقد را تكان مي‌دهد. در حالي كه منتقد چيزي مي‌نويسد كه همه را تكان مي‌دهد جز هنرمند.

- در اين صورت شما هرگز نيازي نمي‌بينيد كه درباره آثارتان با كسي ديگر سخن بگوييد؟

فاكنر: نه. من سرم گرم نوشتن است. نوشتن بايد برايم لذت‌بخش باشد و اگر چنين نشد لزومي نمي‌بينم درباره‌اش صحبت كنم. اگر لذت‌بخش نيست صحبت درباره آن اثر را بهتر نمي‌كند. تنها راه بهتر كردنش اين است كه بيشتر روي آن كار شود. من يك اديب نيستم يك نويسنده‌ام و از پرحرفي خوشم نمي‌آيد.

از مصاحبه خانم جين استاين با ويليام فاكنر در سال 1956 در نيويورك سيتي
نقل از كتاب ده گفتگو/ ترجمه احمد پوري/ نشر چشمه/ 1369

Labels:

link
youssef.alikhani[at]yahoo[dot]Com
0 Comments:

Post a Comment

<< Home